Íslenska þjóðarsálin og klámið

Alltaf heyrist hæst í þeim sem hneykslast mest.

Þegar fréttist að það stæði til að halda hér á landi klámráðstefnu varð allt vitlaust. Flestum virtist þykja það alveg ótækt og komu í veg fyrir hana. En hvað gerist þá? Þá virðist sem flestum þyki það alveg ótækt að það hafi verið komið í veg fyrir hana, það eigi ekki að handvelja þá einstaklinga sem koma til landsins.

Reyndar held ég að í bæði þessi skipti þá séu það ekki "flestir" sem eru að mótmæla, heldur að það heyrist bara hæst í þeim og FLESTIR hafi kært sig kollótta um það hvort þessi klámráðstefna yrði hér á landi eða ekki. Allavega átti það við um mig.

Verð samt að segja það, þó ég sjái ekkert eftir þessari klámráðstefnu, að enn og einu sinni gerðist þjóðin sek um að dæma fólk eftir því sem það hafði úr fjölmiðlum en þó vita flestir að það er ekki allt rétt sem í þeim eru. Ekki kannast Guðmundur Steingrímsson við það að vera að fara að gifta sig þó það sé í fjölmiðlum t.d. eða Guðmundur H. Bragason við það að hann sé að fara til Póllands, og ég held að flestir þeir sem eitthvað hafa þurft að eiga við fjölmiðla vita að það er alveg ótrúlega mikið í þeim sem er bara ekki satt.

En aðeins þó að kláminu frekar. Maður hefur heyrt talað um það að klámið gefi ungum drengjum skakka mynd af eðlilegu kynlífi og vilja meina að mikil aukning á kynferðisafbrotum síðustu ár séu auknu aðgengi að klámi að kenna. Þessu hef ég trúað til skamms tíma (þar sem allt er rétt og satt sem maður les ). En nú undan farið hafa verið að koma upp mál eins og með stelpurnar sem faðirinn seldi (munið konuna sem var kosinn maður ársins hér um árið, er svo slæmur að muna nöfn  en hún og systur hennar voru seldar), heyrnalausu krakkana og Breiðavíkurmálið og ég velti því fyrir mér hvort aukið aðgengi að klámi hafi orðið til þess að fólk tali frekar um kynlíf og segi frekar frá kynferðisafbrotum. Það virðist nefnilega að kynferðisafbrotamenn hafi alltaf verið til en vegna þess að það mátti ekki tala um kynlíf þá var það þaggað niður en nú er tíðin önnur sem betur fer.

Ég geri mér allavega ekki grein fyrir því sjálfur að ofbeldismyndir og klám hafi haft áhrif á mína hugsun og mína langanir. Ég hef engan áhuga á að pína og drepa nágrannan og nauðga konunni hans og börnum.

Ég velti fyrir mér hvort það sé búinn til markaður fyrir klám þar sem konum og börnum er misboðið eða hvort sá markaður sé og hafi alltaf verið fyrir hendi.

Hvað haldið þið?